Και όμως συνηθίζεται η φρίκη

Ναυάγια στο Αιγαίο. Τουρκολιβυκό σύμφωνο. Έρευνες για τις υποκλοπές μόνο από το ευρωκοινοβούλιο. Ο Ζόφος του Στρέφη. Β' γύρος ανησυχίας στη Βραζιλία. Καμπανάκια από το ΔΝΤ

“Όχι άλλοι νεκροί πρόσφυγες στο Αιγαίο”: αν ψάξει κανείς στο google θα δει πως είναι τίτλος και έκκληση μετά από κάθε μεγάλη προσφυγική τραγωδία. Μια άλλη πάγια ευχή ήταν να “μην συνηθίσουμε στη φρίκη”. Φοβούμαστε πως είναι πλέον αργά.

Μέχρι πριν κάποια χρόνια, ο πνιγμός γυναικόπαιδων, με τα σώματά τους να πλέουν σε κοινή θέα από την ακτή σε οποιοδήποτε σημείο της Ελλάδος θα απασχολούσε αναπόφευκτα όλα τα ΜΜΕ, όχι μόνο τα Ελληνικά, αλλά τα διεθνή. Η φρίκη στα Κύθηρα και στη Λέσβο, το διπλό ναυάγιο, πήρε δημοσιότητα εξαιτίας του ταυτόχρονου των τραγωδιών, αλλά δεν ήταν παρά αφορμή για την απόδοση ευθυνών στην Τουρκία (ή το ανάποδο από την Τουρκία). Όσοι κάτοικοι των νησιών έσπευσαν να συνδράμουν με κάθε τρόπο επέδειξαν την αυτονόητη αλληλεγγύη.

Έχοντας γράψει σε αυτό το newsletter μύδρους εναντίον της πολιτικής των pushbacks και χωρίς να θέλουμε να μειώσουμε της ευθύνες της Ελληνικής κυβέρνησης (πόσο μάλλον της Τουρκικής), θεωρούμε πως αυτές οι τραγωδίες έγιναν μαθηματικά προβλέψιμες εξα…