Τυνησία: πρόσφυγες, ΕΕ και ΔΝΤ
Τυνησία: πρόσφυγες, ΕΕ και ΔΝΤ
Η αναταραχή στο Ισραήλ συνεχίζεται. Το ΝΑΤΟ ενώπιον της Ουκρανικής κρίσης και με τα μάτια στην Κίνα. Ουκρανία και «καλές βόμβες διασποράς»
Αυτό που συμβαίνει στην Τυνησία είναι νομίζουμε ένα εξαιρετικό παράδειγμα του πώς συντίθενται διάφορες βαρβαρότητες της εποχής μας σε μια εικόνα, ενισχύοντας η μία την άλλη. Το θεσμικό πραξικόπημα του Καΐς Σαϊέντ πριν από δύο χρόνια, οπισθοδρόμησε το μόνο επιτυχημένο δημοκρατικό πείραμα που είχε προκύψει από την Αραβική Άνοιξη και άνοιξε τον δρόμο για ένα αυταρχικό πολιτικό καθεστώς, που συλλαμβάνει πολιτικούς αντιπάλους και αυθαιρετεί νομοθετικά.
Η οικονομία της χώρας μετά το COVID-19 και τις κρίσεις ενέργειας, βρέθηκε σε κακά χάλια, με υψηλή ανεργία, αυξανόμενο πληθωρισμό και φτώχεια, πτώση της παραγωγής και του ΑΕΠ, σε μια χώρα που «ανήκει» σε 20 οικογένειες και συντηρεί ένα εμπεδωμένο πελατειακό κράτος. Έτσι η Τυνησία βρέθηκε στα πρόθυρα της χρεωκοπίας, και ο από μηχανής κακός, το ΔΝΤ, ήρθε - από τον Οκτώβριο και με έναρξη συνομιλιών τον Φεβρουάριο - για να τη «βοηθήσει», προς ανησυχία φυσικά των συνδικάτων της χώρας. Πάντα με προγράμματα λιτότητας. Το ΔΝΤ είχε (και) στην Βόρειο Αφρική, εξαιρετικά κακή και αιματηρή προϊστορία.
Ο Σαϊέντ απέρριψε τις συστάσεις του ΔΝΤ (εύλογα), γνωρίζοντας πως η κατάργηση των επιδοτήσεων σε βασικά αγαθά και η ιδιωτικοποίηση των κρατικών εταιρειών θα δημιουργούσαν εκρηκτική ατμόσφαιρα που θα έθετε εν κινδύνω το καθεστώς του. Μέχρι και τη φορολόγηση των πλουσιότερων αντιπρότεινε.
Foreign Policy | Alissa Pavia: Tunisia Was Right to Reject the IMF Deal
Παράλληλα και την ίδια εποχή περίπου με τις συνομιλίες με το ΔΝΤ, ο Σαϊέντ έριξε λάδι στην κοινωνική φωτιά καταφερόμενος εναντίον των μαύρων αφρικανών, με γλώσσα που υιοθετούσε τα στοιχεία της αντιμεταναστευτικής ρητορικής της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς - σε μια χώρα με σημαντικό μαύρο πληθυσμό και νόμιμους μετανάστες από την υποσαχάρια αφρική, φοιτητές και εργάτες - προκαλώντας ένα κύμα πογκρόμ εναντίον τους. Ο Σαϊέντ υποδαύλισε τον ρατσισμό γιατί ήξερε πως είχε ακροατήριο, και παρότι οι διεθνείς αντιδράσεις από την Αφρικανικη Ένωση π.χ. ή την Παγκόσμια Τράπεζα τον έκαναν να «μαζέψει» τις δηλώσεις του, η αναταραχή καλά κρατεί ακόμα, και οδηγεί σε καθημερινά πογκρόμ και βία κατά των Αφρικανών και των μαύρων Τυνήσιων:
Αλλά στο Σφαξ (τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας) οι Αφρικανοί μαζεύονται για να περάσουν στην Ευρώπη, με επόμενο βήμα την Λαμπεντούζα (70 χιλιόμετρα από της ακτές της χώρας) και οι δηλώσεις του Προέδρου και η βία εναντίον τους, σπρώχνουν και όσους ήδη ζούσαν και εργάζονταν στην Τυνησία στον δρόμο της Ευρώπης! Και εδώ η καταστολή του Σαϊέντ, συναντά τον αντιμεταναστευτικό ζήλο της Μελόνι και της ΕΕ. Οι Ιταλοί και οι Ευρωπαίοι, γνώριζαν πως είτε η Τυνησία χρεοκοπήσει, είτε το ΔΝΤ προκαλέσει εξέγερση, η Τυνησία θα αδυνατούσε να παίξει τον ρόλο αστυφύλακα της αφρικανικής (κυρίως, αλλά όχι μόνο) μετανάστευσης. Ήδη το 2023 έχει δεκαπλασιαστεί ο αριθμός των μεταναστών που φτάνουν στην Ιταλία από την Τυνησία. Οπότε έσπευσαν (μαζί με τις ΗΠΑ) να ενθαρρύνουν το ΔΝΤ να ρίξει λεφτά και νερό στο κρασί του και να χρηματοδοτήσουν με ευρωπαϊκά λεφτά τη χώρα για να μπορέσει να υπάρξει μια ομαλή οικονομική εξέλιξη. Και έτσι η Τυνησία οδεύει προς το «τουρκικό» μοντέλο της πληρωμής για να κάνει τον δεσμοφύλακα απελπισμένων υποσαχάριων αφρικανών μεταναστών.
Εντωμεταξύ οι διωγμοί συνεχίζονται καθώς συλληφθέντες υποψήφιοι μετανάστες, άντρες, γυναίκες και παιδιά, οδηγήθηκαν προ ημερών και εγκαταλείφθηκαν στην έρημο, σε μια νεκρή ζώνη μεταξύ Τυνησίας και Λιβύης. Φυσικά ανάμεσα στους μετανάστες για την Ευρώπη είναι και Τυνήσιοι ιδίως μετά την πολιτική και οικονομική κρίση της χώρας.
Ισραήλ μεταξύ θεσμικού πραξικοπήματος και γενοκτονίας
Γράφαμε στην ανασκόπηση της προηγούμενης Παρασκευής για την κρίσιμη κατάσταση στο Ισραήλ. Επισημάναμε τη βαρύνουσα παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού του Ισραήλ Έχουντ Μπαράκ (αλλά και ενός πρώην αρχηγού των υπηρεσιών ασφαλείας), που προειδοποιούσε πως η υπερψήφιση της δικαστικής μεταρρύθμισης θα σήμαινε το πέρασμα του Ισραήλ στη δικτατορία, παρά την άμβλυνση της σφοδρότητάς της. Η πρώτη ψηφοφορία στην Κνέσετ διεξήχθη την Δευτέρα και το νομοσχέδιο πέρασε προς το παρόν. Η υπερψήφισή του έγινε δεκτή με διαδηλώσεις και ταραχές σε όλη την χώρα, αλλά και νέες προειδοποιήσεις για τον κίνδυνο δικτατορίας, αυτή τη φορά από πρώην δικαστικούς.
Πρωτοφανής είναι και η απειλή της «απεργίας» των ανθρώπων της εσωτερικής ασφάλειας της χώρας, αλλά και των επιστράτων. Πρωτοφανείς επίσης είναι και οι κατηγορίες από συμβούλους του Μπένγιαμιν Νετανιάχου για χρηματοδότηση και οργάνωση των διαδηλώσεων από τις ΗΠΑ, που δείχνουν μια άνευ προηγουμένου ρήξη με τις ΗΠΑ. Αναλυτές προειδοποιούν για πορεία της χώρας προς εμφύλιο.
Ταυτόχρονα όμως, η διαδικασία έξωσης των Παλαιστινίων της Δυτικής Όχθης και της Ανατολικής Ιερουσαλήμ από τα σπίτια τους (στα πλαίσια σχεδίου μαζικών εποικισμών) προχωρά αμείλικτη, καθώς ακόμα και οι επικεφαλής των σωμάτων ασφαλείας της χώρας, μένουν αμήχανοι απέναντι στο τεράστιο και ενθαρρυμένο από την ακροδεξιά κυβέρνηση, κύμα βίας των εποίκων προς τους Παλαιστινίους, το οποίο μένει αναπάντητο.
+972 | Ben Reiff: Smotrich wants one million West Bank settlers. That’s not so far-fetched
Το ΝΑΤΟ και οι νέες δεκαετίες πολέμων μπροστά μας
Η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στη Λιθουανία είχε έναν νικητή (την Τουρκία), και αρκετούς ευχαριστημένους. Για την Τουρκία και τα όσα πέτυχε θα γράψει το Νήμα στην ανασκόπηση της Παρασκευής.
Ως προς τα υπόλοιπα:
Δεν θα δεχθεί την Ουκρανία, τουλάχιστον μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος, ή όταν ωριμάσουν οι συνθήκες
O Ερντογάν έδωσε το «πράσινο φως» για την ένταξη της Σουηδίας στην συμμαχία, με ασαφή επί της ουσίας ανταλλάγματα
Η ρητορική στράφηκε και εναντίον της Κίνας, κάτι που προκάλεσε την αντίδραση του Πεκίνου
Για την πραγματική λειτουργία, πάντως, του ΝΑΤΟ, νομίζουμε πως το παρακάτω απόσπασμα από άρθρο που δημοσιεύθηκε στους New York Times, είναι διαφωτιστικό:
«…το ΝΑΤΟ, από την ίδρυσή του, δεν ασχολήθηκε ποτέ πρωτίστως με τη συγκέντρωση στρατιωτικής ισχύος. Έχοντας να παρατάξει 100 μεραρχίες στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου, μικρό κλάσμα του ανθρώπινου δυναμικού του Συμφώνου της Βαρσοβίας, δεν μπορούσε να υπολογίζει κανείς ότι ο οργανισμός θα είχε τη δυνατότητα να αποκρούσει μια σοβιετική εισβολή, ενώ ακόμη και τα πυρηνικά όπλα της ηπείρου βρίσκονταν υπό τον έλεγχο της Ουάσινγκτον. Περισσότερο, είχε ως στόχο να δεσμεύσει τη Δυτική Ευρώπη σε ένα πολύ ευρύτερο σχέδιο για μια παγκόσμια τάξη υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, στην οποία η αμερικανική προστασία χρησίμευε ως μοχλός για την εξασφάλιση παραχωρήσεων σε άλλα ζητήματα, όπως το εμπόριο και η νομισματική πολιτική. Σε αυτή την αποστολή, αποδείχθηκε εξαιρετικά επιτυχής…»
New York Times | Grey Anderson, Thomas Meaney: NATO Isn’t What It Says It Is (αρχειοθετημένος σύνδεσμος)
Διαβάστε επίσης:
Responsible Statescraft | Anatol Lieven: The case for Ukraine’s NATO membership is the zombie that won’t die
The Nation | Katrina vanden Heuvel: Why Ukraine Should Not Join NATO
Εγκλήματα διασποράς
Σε μια παράλληλη εξέλιξη στο Ουκρανικό, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν συμφώνησε να στείλει - ευρέως απαγορευμένες (όχι όμως στις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Ουκρανία) βόμβες διασποράς στην Ουκρανία. Οι βόμβες διασποράς είναι ένα διαρκές έγκλημα πολέμου καθώς είναι υπεύθυνες ακόμα και σήμερα για θανάτους στο Λάος και το Βιετνάμ με τεράστιο κόστος καθαρισμού. Υπήρξαν αντιδράσεις από συμμάχους των ΗΠΑ όπως η Γερμανία που -σε άλλη μια πράξη της τραγικωμωδίας- αποδοκιμάζει μεν την αποστολή τέτοιων όπλων, αλλά o Πρόεδρος της χώρας σπεύδει να καλέσει την κυβέρνηση να μην εμποδίσει την προμήθειά τους! Πάντως αντιδράσεις υπάρχουν και από το αμερικανικό κογκρέσο.
Ο ίδιος ο Μπάιντεν πάντως επικαλέστηκε την ανάγκη να σταλούν βόμβες διασποράς ισχυριζόμενος πως «Πρόκειται για έναν πόλεμο που αφορά τα πυρομαχικά. Και τα πυρομαχικά αυτά τους τελειώνουν και εμείς δεν έχουμε πολλά, έτσι, αυτό που τελικά έκανα, ακολούθησα τη σύσταση του υπουργείου Άμυνας - όχι μόνιμα - αλλά να επιτρέψω αυτή τη μεταβατική περίοδο…». Πρόκειται βέβαια για εντυπωσιακό ισχυρισμό δεδομένης της τεράστιας πολεμικής ενίσχυσης, αξίας δισεκατομμυρίων, που έχει λάβει και λαμβάνει η Ουκρανία.
Το όλο θέμα είναι πάντως μια τεράστια επίδειξη υποκρισίας από όλες τις πλευρές, καθώς βόμβες διασποράς χρησιμοποιούν και οι δύο πλευρές ήδη από το 2014. Και η Ουκρανική πλευρά σκοτώνει πολίτες της, και η ρωσική - άλλωστε ο Λευκός Οίκος πέρυσι κατήγγειλε τη χρήση τους από τη Ρωσία σαν έγκλημα πολέμου. Φυσικά η Ρωσία λέει τώρα πως αν προμηθευτεό τέτοια όπλα η Ουκρανική πλευρά, θα χρησιμοποιήσει και αυτή ανάλογα.
Ας σημειώσουμε πως η χώρα μας είναι από εκείνες που δεν έχουν υπογράψει την συμφωνία απαγόρευσης της χρήσης των βομβών διασποράς…
Jacobin | Branko Marcetic: Littering Ukraine With Cluster Bombs Is Not Solidarity
Άλλες ειδήσεις και άρθρα
Θα κατορθώσει η νέα προοδευτική κυβέρνηση της Ταϊλάνδης να επιτύχει μια μεταπολίτευση από το δικτατορικό και πάντα υπό τη σκιά του παλατιού, καθεστώς;
Foreign Policy in Focus | Kheetanat Synth Wannaboworn, Walden Bello: Thailand on the Brink of Change
Ο εμφύλιος μεταξύ στρατού και πολιτοφυλακών συνεχίζεται, παρότι έχει φύγει από τις αναφορές των δυτικών ΜΜΕ, με φόβους για περαιτέρω φονική κλιμάκωση μετά από τους πρόσφατους βομβαρδισμούς με μεγάλες απώλειες αμάχων
Το υπέρθερμο καλοκαίρι του 2022 ευθύνεται για πάνω από 60.000 θανάτους στη Δυτική Ευρώπη
Η νέα κυβέρνηση της Γροιλανδίας απαγορεύει την εξόρυξη σπάνιων γαιών και ουρανίου για λόγους περιβαλλοντικούς και δημόσιας υγείας. Η αυστραλιανή εταιρεία εξορύξεων που αποκλείστηκε έτσι, τη μηνύει ζητώντας αποζημίωση ίση με το 15% περίπου του ΑΕΠ της Γροιλανδίας. Μάλλον πάντως δεν θα περάσει της εταιρείας προς το παρόν.