

Discover more from NemaMedia
Στις 20 Σεπτεμβρίου του 2001, 9 ημέρες μετά την τρομοκρατική επίθεση στο έδαφος των ΗΠΑ, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Γ. Μπους κήρυξε τον “Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας” (War on Terror - εφεξής: ΠκΤ). Ο πόλεμος αυτός απέτυχε σε όλους σχεδόν τους διακηρυγμένους στόχους του, σκότωσε εκατοντάδες χιλιάδες, ξερίζωσε εκατομμύρια, προκάλεσε εμφυλίους πολέμους, εξάπλωσε την τρομοκρατία, διάβρωσε τη δημοκρατία, απείλησε τις πολιτικές ελευθερίες.
Ο “πόλεμος” ξεκίνησε στο Αφγανιστάν, καταφύγιο του Οσάμα Μπιν Λάντεν, επικεφαλής της Αλ Κάιντα, συμπολεμιστή των μουτζαχεντίν εναντίον των Σοβιετικών με τις πλάτες της CIA και συνεργάτη των Ταλιμπάν. Συνεχίστηκε στο Ιράκ παρά τις τεράστιες παγκόσμιες διαδηλώσεις εναντίον του παρότι, όπως ξέραμε από την πρώτη στιγμή, δεν υπήρχε ούτε ένας Αφγανός ή Ιρακινός ανάμεσα στους βομβιστές της 11ης Σεπτεμβρίου. Ο πόλεμος απλώθηκε γρήγορα στις: Φιλιππίνες, Σαχάρα, Σομαλία, Υεμένη και αλλού. Στο Ιράκ η αμερικανική κατοχή προκάλεσε εμφύλιο πόλεμο σουνιτών - σιιτών, ο οποίος με τη σειρά του οδήγησε στη δημιουργία του Ισλαμικού Κράτους Ιράκ - Συρίας.
Πόλεμος υπέρ της Τρομοκρατίας;

Η σημερινή επέκταση των ισλαμιστικών οργανώσεων σχεδόν στον μισό πλανήτη - σε κάποιες περιοχές μάλιστα συνεργαζόμενες με τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της - δείχνει ότι η 11/9/2001 προπαγάνδισε τη στρατολόγηση και οδήγησε στην “κανονικοποίησή” της, παρά τις διακηρύξεις, περί του αντιθέτου.

Πόλεμος κατά Αμάχων
Ο ΠκΤ αποδείχθηκε ο καταστροφικότερος πόλεμος του αιώνα μας:
Αποσταθεροποίησε μια ζώνη 1 δισεκατομμύριου κατοίκων που εκτείνεται από τον Ατλαντικό έως τα Ιμαλάια.
Πρόσφατη μελέτη του πανεπιστημίου Brown υπολογίζει τον αριθμό των νεκρών αμάχων στους 900.000 και το συνολικό κόστος της εικοσαετούς πολεμικής προσπάθειας των ΗΠΑ στα 8 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Στο Ιράκ η Washington Post εκτιμά τους προκληθέντες θανάτους από την εισβολή και την κατοχή στους 600.000.
Αλλά δεν είναι μόνο τα άμεσα θύματα. Σύμφωνα με την ίδια έκθεση του Πανεπιστημίου Brown, ο συνολικός αριθμός προσφύγων που προκλήθηκαν από τον “Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας” έφτασε τα 38 εκατομμύρια.
Υπάρχει ένα αιματοβαμμένο νήμα που συνδέει την ομιλία του Μπους το 2001 με το άψυχο πτώμα του μικρού Αϊλάν Κουρντί στις ακτές της Τουρκίας.
Πόλεμος για κρατικό χρήμα
Γιατί συνεχίστηκε λοιπόν ο ατέρμονος και αδιέξοδος πόλεμος; Οι κυνικότεροι λένε, πως στην περίπτωση του Αφγανιστάν, συντηρήθηκε με αποκλειστικό σκοπό την ενίσχυση της πολεμικής βιομηχανίας των ΗΠΑ και των εταιρειών που στήριξαν την κατοχή και την υπονόμευση της σταθερότητας. Τα οικονομικά στοιχεία συνηγορούν.

Ο ακόμα αιματηρότερος πόλεμος στο Ιράκ, απέφερε δυο τρισ. δολάρια στα χέρια της αμερικανικής αμυντικής βιομηχανίας και των εργολάβων κάθε είδους. Τα ποσά που εισέρρευσαν στα ταμείο των αμυντικών και τεχνολογικών εταιρειών αυτών κατά την εικοσαετία του ΠκΤ υπήρξαν μυθικά.
Πόλεμος ενάντια στην ελευθερία
Οι συνέπειες της 11ης Σεπτεμβρίου, δεν εξαντλούνται στην καταστροφή που προκάλεσαν οι Αμερικανοί σε χώρες της Αφρικής και της Ασίας. Μετά το Άμπου Γκράιμπ, το Γκουαντάναμο και τις “κατ’εξαίρεση” εκδόσεις για βασανισμό της CIA (μέρος από τις οποίες πέρασαν νομίμως και από τη χώρα μας) η Δύση κατέστησε αντικείμενο χλευασμού τις ευαισθησίες της για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η ρητορική του ΠκΤ εργαλειοποιήθηκε για την ένταση του αυταρχισμού και τον περιορισμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων.
Στις ίδιες τις ΗΠΑ, είχαμε την ίδρυση του οργουελικά βαφτισμένου υπουργείου “ασφάλειας της πατρίδας” (Homeland Security), την τυπική και ηθική νομιμοποίηση της κρατικής επιτήρησης, την υποβάθμιση των πολιτικών ελευθεριών και την αέναη κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Οι τρομοκρατικές επιθέσεις οδήγησαν
σε κλίμα περιχαράκωσης και απαίτησης για περισσότερη ασφάλεια στις ΗΠΑ,
στη νομιμοποίηση των βασανιστηρίων
Προσέφεραν έτσι το έδαφος πάνω στο οποίο βασίστηκαν οι ατέρμονοι πόλεμοι εναντίον μιας τρομοκρατίας που είχε γίνει στοιχείο γεωπολιτικής, αλλά φυσικά δεν θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με πολέμους - αντιθέτως τρεφόταν από αυτούς.
Πόλεμος κατά της δημοκρατίας
Ο ΠκΤ επηρέασε με πολλούς τρόπους και τις παγκόσμιες εξελίξεις:
στον αραβικό κόσμο η “αραβική άνοιξη” μεταστοιχειώθηκε υπό τη δυναμική που είχε δημιουργήσει η κατοχή (και οι πόλεμοι της Δύσης) σε proxy war, και κάθε απελευθερωτική δυναμική μετατράπηκε ακούσια στο αντίθετό της
στην Ευρώπη ο συνδυασμός της εξάπλωσης των τρομοκρατικών επιθέσεων, αντιμουσουλμανικής ρητορικής στα πλαίσια του ΠκΤ και των προσφυγικών κυμάτων - ευθύ αποτέλεσμα των αμερικανικών πολέμων - συνέβαλαν στη γιγάντωση μιας ξενοφοβικής άκρας δεξιάς
σε παγκόσμια κλίμακα υποβοηθήθηκε καθοριστικά η δημιουργία ενός επιτηρητικού κράτους. Ότι ο Σνόουντεν και ο Ασάνζ αντιμετωπίστηκαν σαν τρομοκράτες, επειδή ανέδειξαν τα άπλυτα μιας εκτός κάθε ελέγχου επιτηρητικής μηχανής “αντιτρομοκρατίας” και των πολέμων της, είναι απότοκο του κλίματος που έσπειρε ο ΠκΤ.
Η δε λογοκριτική και περιοριστική παρέμβαση του κράτους πέρασε τον Ατλαντικό. Η Ευρώπη άδραξε την ευκαιρία για να περάσει νόμους και οδηγίες που έχουν δημιουργήσει πλέον μια ήπειρο υπό επιτήρηση.
Το Νήμα είναι μια ανεξάρτητη προσπάθεια για ένα νέο Μέσο ενημέρωσης προσαρμοσμένο στα δεδομένα της ψηφιακής εποχής. Η συμμετοχή των αποδεκτών των newsletters μας είναι εξαιρετικά σημαντική για την ανάπτυξή του. Περιμένουμε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας.