Η φρίκη της Πάτρας: κοινωνικοί και μιντιακοί αυτοματισμοί; Η φρίκη του θανάτου των τριών παιδιών στην Πάτρα έχει πλέον διαστάσεις τραγωδίας. Το πρώτο ερώτημα αφορά φυσικά το πού ήταν οι θεσμοί του κράτους και της οργανωμένης κοινωνίας. Πώς είναι δυνατόν αυτό να συνέβαινε, για τόσο καιρό, χωρίς κάποιος θεσμός να εντοπίσει το έγκλημα και να παρέμβει; Το άλλο είναι η εκμετάλλευση της υπόθεσης από ορισμένα ΜΜΕ, με τη συνέργεια του μόνιμου ηθικού πανικού που κυριαρχεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μέσω της καλλιέργειας ενός κλίματος λιντσαρίσματος που οδήγησε σε συγκεντρώσεις αγανακτισμένων έξω από το σπίτι της φερόμενης ως παιδοκτόνου. Ουσιαστικά μια σκαιά άντληση υπεραξίας από τα νεκρά παιδιά. Αλλά το πώς η ηθικολογία καλλιεργείται και προωθείται ως υποκατάστατο ανάλυσης και το πώς το μιντιακό οικοσύστημα, που περιλαμβάνει και τα ΜΚΔ την ανατροφοδοτεί θα το βρίσκουμε συνέχεια μπροστά μας ως κοινωνία.
