Η πρόσφατη επιτυχημένη εκτόξευση και προσεδάφιση του Starship, της SpaceX του Elon Musk, οδηγεί πολλούς στο να θεωρούν πως πέρα από το hype, o υπεργολάβος πλέον της NASA Musk, ενδέχεται να πετύχει τον στόχο του για την αποστολή ανθρώπων σε άλλους πλανήτες και τον εποικισμό τους:

• Marina Koren, The Atlantic: Elon Musk is Maybe, Actually, Strangely, Going to do this Mars thing

Όπως όμως γράφει ο Christopher Schaberg στο Slate, η εμπειρία της απομόνωσης και του περιορισμού σε ένα χώρο που όλοι ζήσαμε με την πανδημία, οδηγεί σε αμφιβολία σχετικά με το βιώσιμο ή το ευκταίο ενός τέτοιου πολύχρονου εγκλωβισμού

• Christopher Schaberg, Slate: The Spacefaring Paradox Deep-space human travel is a lose-lose proposition

Η διάσταση της ψυχολογικής ευεξίας δεν συγκαταλέγεται στις τεχνολογίες που είναι απαραίτητο να αναπτυχθούν, κατά τη NASA, προκειμένου να προχωρήσει το σχέδιο των επανδρωμένων διαστημικών αποστολών .

Αλλά η γενικευμένη ωφέλεια της διαστημικής επέκτασης του καπιταλισμού του διαστήματος, υπό τον Έλον Μασκ ή τον Τζεφ Μπέζος τίθεται υπό αμφισβήτηση, καθώς το Νέο αυτό Διαστημικό πρόγραμμα, “... δεν ωφελεί την ανθρωπότητα ως τέτοια, αλλά μάλλον ένα πολύ περιρισμένο σύνολο πλούσιων επιχειρηματικών, πολλών εξ αυτών με έδρα την Silicon Valley, που χρησιμοποιούν στρατηγικά ανθρωπιστικά αφηγήματα για να προκαλέσουν ενθουσιασμό για τις δραστηριότητές τους. Ονομάζουμε το σύμπλεγμα αυτό “καπιταλιστικότητα” (‘capitalistkind)

• Victor Shammas & Tom Holen, Palgrave Communications: One giant leap for capitalistkind: private enterprise in outer space